Framtíðartækifæri Íslendinga felast í umhverfisvernd

Við Íslendingar erum einstaklega vel í sveit sett hvað varðar tækifæri til að marka okkur sérstöðu á vettvangi umhverfisverndar og tel ég að með því búum við yfir gríðarlega spennandi möguleikum.

Forsetinn ræddi í áramótaávarpi sínu um að hann hyggðist beita sér fyrir að sett yrði á stofn miðstöð á Íslandi sem myndi vinna að því að sameina þjóðir heims í að finna nýjar leiðir til að mynda í orkumálum þannig að við drægjum úr mengun og ágangi okkar á auðlindir. Við höfum nú þegar komið okkur á kortið vegna verkefna í sambandi við vetnisnotkun.

Í fréttum sjónvarps í gærkvöldi, 2. janúar, var rætt við Arnór Snorrason skógfræðing hjá Mógilsá þar sem kom fram að með því að þrefalda gróðursetningu frá því sem nú er gætu Íslendingar bundið um 1/3 hluta þess magns koltvíoxíðs sem við losum út í andrúmsloftið á ári og verkefnið gæti jafnvel skilað hagnaði þar sem það byði upp á sölu á losunarkvóta.

En það er erfitt að keyra í tvær áttir samtímis. Þurfum við ekki að marka okkur sérstöðu í takt við þá ímynd sem landið okkar hefur nú þegar erlendis? Maðurinn minn er Þjóðverji og fáum við mikið af gestum til okkar frá Þýskalandi. Áður en fólkið kemur er það búið að gera sér í hugarlund að við séum leiðandi þjóð í umhverfismálum og að við séum sérlega umhverfisvæn í háttum og hugsun. Það er því oft mikið áfall fyrir fólk að sjá bæði hvar áherslurnar liggja hjá opinberum aðilum og einnig hvað við erum oft lítið meðvituð um umhverfismál sem einstaklingar og þegnar þessa lands.

Ég er sannfærð um að tækifæri okkar til frambúðar liggja í upplýsingarsamfélaginu, háu menntunarstigi þjóðarinnar og þekkingariðnaði sem mun nýtast okkur til þeirrar sérstöðu að verða leiðandi þjóð á alþjóðavettvangi í lausnarmiðaðri umræðu um umhverfismál, rannsóknum, ráðstefnuhaldi og kennslu.

Höfundur: Hildur M. Jóndóttir, greinin birtist fyrst á vefnum í janúar 2007